Tanpa laku diri na..
Tanpa raga dirina
Kur beja jd carita..
Carita saukur jd wakca.
Carita nu teu aya paedahna...
Pikeun diri jeung nu liaana
Krn carita nu teu kaala buahna.
jiga ennya carita tinu maha kawasa
nu puguh nyata henteu ka buka...
Ku Adab jeung siksa nu berat dina dada
Hingga teu jeulas dina ragana eta manusa
Nu puguh nyata adab jeung siksa..
Jadi carita jeung wakca tuduh kanu boga
Nalika muka carita teu ka buka
Adab jeung siksa jadi biasa..
Jelema kitu buta aksara..
Ma lum tara maca..
Kur banda nu ka baca
Siksa jeung adab ieu jd biasa..
Ka manusa nu buta aksara
nu biasa dina kawah chandra dimuka
Sok Ngaku ngaku urang surga..
Tidak ada komentar:
Posting Komentar